بررسی ارتباط برخی از عوامل اکولوژیکی بر پراکنش سرخدار (Taxus baccata L.) در جنگل های ارسباران (مطالعه موردی: حوضه‌های ایلگنه‌چای و هوراند)

به‌منظور بررسی اثر برخی از عوامل اکولوژیکی در چگونگی پراکنش درختان سرخدار و نحوه زادآوری این گونه در جنگلهای ارسباران، دو رویشگاه کلاله در حوزه ایلگنه‌چای و رویشگاه کوران در حوزه هوراند مورد بررسی قرار گرفت. به‌منظور پراکنش مناسب قطعات نمونه، برای هر منطقه سه طبقه ارتفاعی از سطح دریای آزاد (1100 تا 1200 متر، 1200 تا 1300 متر و 1300 تا 1400 متر) در رویشگاه‌های موردنظر انتخاب گردید. بر این اساس 43 قطعه نمونه 10 آری به شکل دایره و به‌صورت انتخابی (Selective sampling) برداشت شدند. به‌منظور مطالعه وضعیت تجدید حیات نیز از قطعات نمونه کوچک (میکروپلات) 1 آری دایره‌ای‌ شکل به شعاع 64/5 متر استفاده شد. مشخصه‌هایی مانند، ارتفاع از سطح دریا، شیب منطقه، جهت منطقه، درصد تاج‌پوشش، قطر برابرسینه و ارتفاع کل برای تمامی گونه‌های درختی و زادآوری در این قطعات مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که سرخدار، دامنه ارتفاعی 1200 تا 1300 متر، شیب‌های 51 تا 75 درصد و جهت‌های شمالی را بیشتر ترجیح داده و از تراکم بیشتری برخوردار می‌باشد. مطالعه زادآوری‌ها نیز نشان داد که رویشگاه کلاله با داشتن 53 درصد نهالهای سرخدار با منشأ دانه‌زاد نسبت به رویشگاه کوران با 35 درصد در وضعیت مطلوبتری قرار دارد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که حضور پایه‌های سرخدار در توده‌های دخالت نشده (کلاله) بیشتر از توده‌های بهره‌برداری شده (کوران) می‌باشد.